บทที่ 24 ตอนที่ 24

ยาห์มิลคำรามลั่น ขณะนั่งลงบนส้นเท้า ตะคอกถามออกไปด้วยความเดือดดาล จากสภาพที่เห็นก็พอจะรู้ว่าไอ้หน้าจืดนี้มันปลอบขวัญแม่แพศยาอย่างบัวบุษบายังไง กรามแกร่งขบกันจนเนื้อแก้มกระตุกเป็นริ้ว หากเกิดมาแล้วยังไม่เคยรู้จักคำว่าโดนหยาม ตอนนี้ก็คงได้รู้ซึ้งแล้ว

“ผมไม่รู้ พวกคุณต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ” นาวินนอนงอด้วย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ